Bye bye Cambodia, hello Vietnam!

Hello my dear friends!

Terwijl ik dit schrijf zit ik in een busje van Ho Chi Minh naar de Mekong Delta voor een dagtour. Jawel, het reizen is begonnen!

Het jammere daarvan is dat ik afscheid moest nemen van mijn project, Salariin Kampuchea. Stiekem raak je natuurlijk toch gehecht aan de kinderen en je collega's. Omdat het mijn laatste week was hebben we alleen maar leuke dingen gedaan. We hebben gebadmintond, muziekinstrumenten gemaakt van wc-rolletjes en rijst, film gekeken en natuurlijk heel vaak Memory gespeeld.

Op mijn laatste dag kreeg ik van de directeur van het project niet zo leuk nieuws. De grootste donor voor de bibliotheek, waar ik werkte, gaat stoppen met de donatie. Er is dus geen geld om een fulltime bibliothecaresse in te huren. Oftewel, alle dingen die ik tot nu toe met de kinderen heb gedaan, alle wekelijkse activiteiten, kunnen misschien niet voortgezet worden. Erg jammer om te horen, maar dat is hoe het gaat met deze organisaties. Je bent afhankelijk van donoren.

Het was dus tijd om Siem Reap te verlaten! Beetje dubbel, aangezien ik het buiten mijn project ook onwijs gezellig had met alle andere vrijwilligers en de tripjes die we deden elk weekend. Zo zijn we 2 weken geleden nog op de scooter naar het landmine museum geweest (zie de foto’s).

Maaaar, ik had ook onwijs veel zin om te gaan reizen! De eerste stop was Kampot, dit ligt in het zuidoosten van Cambodja. Een klein plaatsje met een hele mooie omgeving. Met een paar mensen hebben we scooters gehuurd en zijn we naar Bokor Hill gegaan. Het was even wennen met alle bochten op de heuvel, maar ik ben niet uit de bocht gevlogen!

Na Kampot was het dan echt tijd om Cambodja te verlaten. Ik had langer kunnen blijven, maar ik zat al 8 dagen over m’n visum heen. Op maar Ho Chi Minh! De grens over ging verbazingwekkend makkelijk, ze probeerden me niet eens geld af te troggelen. Ik betaalde voor de extra dagen buiten m'n visum en mocht Vietnam in! Daar kwam het leuke pas, ik had een bedje achterin de nachtbus, waar 5 bedjes naast elkaar staan. Ik mocht in het midden liggen tussen 4 Israëliërs. Slapen ging dus niet echt. ‘Gelukkig’ werden we 3 uur eerder dan gepland, om half 3 snachts in Ho Chi Minh gedropt. Maar snel naar het hostel en slapen!

Ik ben nu dus in Ho Chi Minh, en ga langzaam naar het noorden van Vietnam. Ho Chi Minh valt me heel erg mee, het is een drukke stad met veel verkeer, maar het is een soort georganiseerde chaos. Als je wilt oversteken zoeven de scooters om je heen, stoppen doen ze niet aan.

Goed, ik praat veel te veel, maar jullie zien dat het reizen me goed bevalt. Ik ontmoet overal mensen, van hippies met dreadlocks tot locals die hun Engels willen oefenen. Vervelen hoeft dus zeker niet!

Sorry voor deze lap tekst (voor wie nog aan het lezen is).

Kusjes Myrthe