Koh Rong gone wrong

Hallo thuisblijvers!
Tijd voor weer een verhaaltje over mijn avonturen. En zoals bij elk avontuur, gaat er soms ook iets wat minder. Flink wat minder. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Het was namelijk Khmer New Year! De boeddhisten hebben bedacht dat het nieuwe jaar in april begint, het jaar van de aap is nu net begonnen. We hadden een dikke party op school met de hele dag spelletjes, een talkpoeder gevecht (dat hoort, vraag me niet waarom), curry en dansen! Dansen doen ze hier trouwens lopend rondom een tafel, nog zo’n vage traditie. Ook al mogen wij Hollanders natuurlijk niks zeggen met onze polonaise.

Maar goed, het Khmer New Year was begonnen en dat betekent 1,5 week vakantie! Ik ging met 3 andere vrijwilligers op weg naar Koh Rong Samloem, een prachtig tropisch eiland voor de kust van Cambodja. Daar zouden we twee dagen blijven en dan door naar Koh Rong, een ander eiland. Op Koh Rong Samloem zaten we in MadMonkey hostel, in een baai waar verder niks was. De hangmatten hingen in het water, een en al paradijs. Maar op de tweede dag ging het mis. We waren al gewaarschuwd dat veel mensen ziek werden omdat al het eten wordt geïmporteerd van het vaste land, dus we aten vegetarisch. Ook aten we met zijn vieren alles hetzelfde. En wie wordt er natuurlijk ziek? Jullie hadden het waarschijnlijk al geraden, ME!
Overgeven, diarree, ik had mijn nieuwe beste vriend gevonden: de WC. En we moesten die dag naar het andere eiland, Koh Rong.

Blijkbaar had ik de survivalmodus in mijn brein aangezet, want de boottocht naar Koh Rong ging prima. Ik voelde me veel beter! Maar ‘s avonds stortte ik weer in. Weer overgeven, weer diarree. Ik kon niks eten, zelfs van de geur van eten moest ik al bijna weer terug rennen naar m'n beste vriend. Dit bleef zo voor 3 dagen, waarop het elke dag wat beter ging. Dacht ik. Maar nee, op de derde dag weer overgeven! Ik stond te trillen op mijn benen en kon alleen nog maar huilen.

Gelukkig voor mij was er net een medische post geopend op het eiland. Omdat ik niks meer kon ging Laura, een van de meiden waarmee ik was, een zuster voor me halen. En daar kwam ze aanlopen over het strand, een Amerikaanse hippiezuster met de grootste naald die ik ooit had gezien. Ik kreeg op de veranda van onze beachbungalow een infuus, even een half litertje zout water m'n bloed in. Dat werkte! Ik heb op onze laatste dag in Koh Rong nog kunnen genieten van het strand.

Ik wilde eigenlijk nog verder reizen, maar besloot voor nu lekker met Laura samen terug te gaan naar Siem Reap. Ik heb hier nog aan het zwembad gelegen en ben naar een zijde boerderij geweest (zie de foto’s). Oftewel: ik ben weer beter! En ach, ik was in ieder geval ziek op de mooiste plek op aarde.

Volgende keer weer een vrolijker verhaal!
3 kilo lichtere kusjes,
Myrthe